Հաչել չիմացող շունը
Լինում է չի, լինում մի շուն, ով չի կարողանում հաչել։ Ոչ հաչել, ոչ մլաբել, ոչ խրխնջալ։ Ոչմի կերպ չէր կարողանում խոսել։Այդ շունը շատ սովորական փոքրիկ շուն էր։ Այդ շունը բնակվում էր, այն գյուղում, որտեղ դեռևս, ոչ-ոք ոչմի շուն չէր տեսել։ Մի անգամ ինչ-որ մեկը հարցրեց նրան, թե ինչ նա երբեք չի հաչում։Այդ մարդը շանը սովորեցրեց, որ հաչում են անցորդների, կասկածելի կատուների, լուսնի վրա։ Հաչում են, երբ գոհ են կյանքից, երբ նյարդայնանում են կամ զայրանում: Նաև սովորեցրեց, որ շները սովորաբար հացում են ցերեկը, բայց պատահում է, որ հաչում են գիշերը։ Այդ մարդը անդադար խոսում էր բայց շունը չգիտեր չէ ինչ պատասխանի, և նաև չգիտեր թե ինչպես սովորի հաչել։ Շան մոտեցավ մի աքլոր և խուրհուրդ տվեց շանը, որ կրկնի այն ինչ անում է նա։ Եվ աքլորը սկսեց կանչել Ծուղրուղու։ Շունը նուրից մտածեց, որ դա ամենեվինել հեշտ չէ։ Շունը փորձում էր, փորձում էր, բայց նրա մոտ ոչինչ չէր ստացվում։ Ամեն առավոտ շունը թաքուն գնում էր անտառ, որտեղ ոչ ոք չկար և հանգիստ պարապում է, որպեսզիլավ կարողանա ծուղրուղու կանչել։ Մի անգամ նրա մոտ ուղղակի հիանալի ստացվեց ծուղրուղու կանչելը։ Այնքան հիանալի, որ անտառում աղվեսը մտածեց, որ աքլորը նրան արդեն հյուր է եկել, և պատրաստվում էր աքլորին ուտել, բայց գնաց և տեսավ որ աքլորի փոխարեն մի շնիկ է, ով նստել էր իր պոչի վրա, աղվեսը շատ տխրեց։Շնիկ ցույց տվեց աղվեսին , թե ինչպես է նա հաչում և գոռաց ծուղրուղու։ Աղվեսը սկեց ծիծաղել շան վրա, իսկ շունը տխուր հեռացավ այդ անտառից դեպի իր տուն։ Հանդիպեց մի թռչունի։ Թռչունը իրեն հարցրեց, թե ինչու ես տխուր։ Շունը պատասխանեց, որովհետև ինձ վրա ծիծաղում են, որովհետև ես չեմ կարողանում հաչել։ Թռչունը սովորեցրեց հաչել շանը այսպես կու-կու-կու-կու։ Շուն այդ ձայնը շատ շուտ կարողացավ հանել, նրա մոտ շատ լավ ստացվեց։ Շունը գնաց անտառ և կանչեց կու-կու-կու-կու։ Մի որսորդ լսեց այդ ձայնը և թփի կողմից ուզում էր կրակել, կրակեց և հետո տեսավ, որ շուն է, ոչմի թռչուն չկա։ Բարեբախտաբար շանը, ոչինչ չեղավ։
Առաջին ավարտ
Շունը փախավ մտավ մի թփի մեջ։ Որսորդը նրան ման էր գալիս և տեսավ, որ թփի մեջ ինչ որ բան էր թպրտում։ Որսորդը թփի խոտերը բացեց ու տեսավ շանը։ Որսորդը զարմացավ, որ ոնց կարա շունը կուկու կանչել։ Շունը վախեցավ որսորդից, բայց Որսորդը նրան հանգստացրեք և որոշեց շանը տանել իր հետ և տիրություն անել։ Շունը էլ չէր վախում որսորդից։
Երկրորդ ավարտ
Մի օր որսորդը զարմացավ, որ շունը ոչ մի օր չէր հաչում և որոշեց շանը հաչել սովորեցնել։ Այդպես էլ եղավ շունը սովորեց հաչել։ Նա այնքան գոհ է իրենց, որ կարողանում է հաչել։ Մի օր որսորդը գնաց որսի և շանը իր հետ տարավ։ Որսորդը լսեց արջի ձայն ու ձայնը լսելով գնաց և տեսավ արջին։ Արջը իր համար հանգիստ զբոսնում է անտառում։ Որսորդը ուրախացավ, որ կարող է շատ հանգիստ կրակել արջին։ Որսորդը նշան բռնեց և կրակեց։ Շունը և որսորդը եկան արջի մոտ ու տեսան, որ արջը սատկել է։ Որսորդը ուրախացավ ու իր տանը արտից գորգ պատրաստեց։
Երրորդ ավարտ
Մի օր որսորդը հասկացավ, որ վատ գործ է անում, որ կենդանիներին է սպանում։ Որսորդը որոշեց գնալ քաղաք տեսնել այնտեղ ինչ կա։ Նա որոշեց քաղաքում զենք վաճառել։ Որսորդը և շունը գնացին քաղաք։ Որսորդը սկսեց հարստանալ ու ուրախանալ, բայց դեռ որսորդը անկուշտ չէր իր համար հանգիստ ապրում էր շան հետ։ Այդպես որսորդը և շունը երջանիկ և ուրախ ապրել։ Այսքանը։
Մանե Սարգսյան 